De sjaalmannen

Op de tram naar huis zitten er heel wat, gewapend met sjaal en blikjes bier. Ze praten luid. Het is dus weer zover. Hoe dichter we de halte naderen, hoe meer flikken ik zie. Gepantserde voertuigen, zwaantjes, gewone combi’s, ook verkeersagenten. De zwaantjes staan te keuvelen, armen gekruist, vuurwapen en knuppel om hun heup, moto’s netjes naast elkaar, helm op de moto.
Ik stap uit de tram, samen met de sjaalmannen. De broodjeszaak aan de tramhalte is getransformeerd tot biertent. Op speeldagen zet de eigenaar tv-schermen buiten en dreunt beatmuziek door de boxen. Terwijl het er op andere dagen best gezellig is. De sjaals staan tot op de steenweg, de auto’s rijden traag, er is file. Ik ruik braadworst en ui. Aan het hamburgerkraam schuift heel wat volk aan. Anderen staan naast het kot te eten en te praten, de brokken vlees vliegen daarbij uit hun mond. Enkele flikken houden de boel in de gaten. Overal liggen lege blikjes, op het voetpad, de trambedding, in de goot.
Ik steek de steenweg over. Omdat ik van het stadion weg stap komen hordes sjaalmannen op me af, ik moet hen ontwijken. Op de hoek van de straat staat een mobiel urinoir, een kerel plast ertegen. Ertegen, niet erin. Met een blikje in de hand is het wellicht moeilijk mikken. De pis loopt van het urinoir af, ik stap over de plas, hou mijn adem in. Bij het café op de hoek staan veel sjaalmannen buiten, ook hier daveren de boxen en staat het grote scherm klaar. De straat is afgezet met dranghekken. Een flik moet controleren of autobestuurders hier al dan niet wonen, zo niet mogen ze de straat niet in.
In de straat is het rustiger, nu begint wel de muziek in het stadion. Luide beats en een gelikte vrouwenstem. De supporters brullen mee, voegen zo nog extra bas toe aan het nummer, stampen op de tribunes. De wind zit niet goed vandaag.
Eenmaal ik de deur achter me heb dichtgetrokken haal ik opgelucht adem. Nog enkele matchen, dan verkassen ze naar dat nieuwe stadion. Wacko loopt naar me toe, ze miauwt, haar dikke buikje schudt heen en weer. Ik til haar op, ze spint. De muziek hoor ik tot hier, gedempt, maar nog steeds luid. Het nummer stopt, een kermisstem roept door de micro, de supporters schreeuwen en stampen, dan starten nieuwe beats. Het is tien voor zes, nog tien minuten voor de wedstrijd begint. Ik zet de stereo aan en draai het volume helemaal open, ik weet niet welke cd er in de lader zit, alles is goed.