We zitten op het gras, alles is groen, overal zijn er mensen met kinderen, ook veel kraampjes met groene dingen: verse kruiden, gevelplanten en zo. Het is de Dag van het Park. De zon schijnt hard, er is hier te veel volk, en dat terwijl ik gewoon rustig naar de vrijlating van de gerevalideerde wilde vogels wou komen kijken.
‘Ik heb het warm,’ zegt Mila.
‘Doe je jeans dan uit’, zeg ik.
Ze zucht. ‘Nee, Cat.’
‘Je T-shirt is toch lang genoeg?’ Volgens mij draagt ze een T-shirt dat ook als kleedje kan dienen. Ze kijkt naar me alsof ik er niks van ken. Ik steek mijn tong uit. Kasper is aan het voetballen met een jongetje van vijf.
Ik kijk om me heen, het lijkt wel een ledendag van Groen. Honderden fietsen aan de rand van het park. Jonge gezinnen met bakfietsen, korte broeken, sandalen. Niet dat ik ooit naar een ledendag van Groen ben geweest, maar zoiets stel ik me erbij voor.
‘Volgende zondag is het stemming,’ zeg ik tegen een vriendin waar we een pint mee drinken.
‘Ja, dat wordt weer wat,’ zegt ze, en ze rolt met haar ogen.
Inderdaad. Geen enkele partij weet me helemaal te overtuigen. Het is kiezen voor wat nog meevalt, ik zit hier dan wel op mijn plek, want het wordt Groen. Op rood stem ik niet meer, en rechts vind ik vies. Het probleem met Groen is dat het softies zijn, maar liever softies dan rechtse haaien. Ik neem een slok van het bier.
‘Gaan we eindelijk naar die vogels kijken?’ vraag ik.
Enkele minuten later lopen we over de nieuwe paden langs de Meersen. Al dat groen is wel leuk, zo vlakbij ons nieuwe huis. Op de plek waar de vogels worden vrijgelaten staat ook veel volk. We haasten ons de heuvel op om iets te kunnen zien. Drie eenden worden losgelaten. Ze zijn in de war, willen naar de kooi teruglopen waar ze net zijn uit gekomen. De man van het opvangcentrum voor vogels en wilde dieren uit Merelbeke stuurt hen bij. Eenmaal ze de beek in de mot krijgen waggelen ze er resoluut op af en onder luid applaus gaan ze het water in. Dat geeft me een fijn gevoel.
‘Zo, dat was het dan,’ zegt de man van het opvangcentrum. Hij ziet er tevreden uit.
‘Nu hebben we enkel die eendjes gezien,’ zeg ik tegen Liefje.
‘Volgende week zondag laten we weer herstelde dieren vrij op deze plek, iedereen is welkom,’ zegt de man nog.
Goed idee, veel leuker om naar die beestjes te kijken dan naar verkiezingsshows waarin geel zal staan jubelen, samen met dat schijnheilige oranje.
Maand: mei 2014
Boren
Ik meet af waar de gaten moeten komen, zet met zwarte stift een stip en kleef er schilderstape over. De stip blijft zichtbaar. Als alle stukken tape hangen neem ik het spiegelkastje en hou ik het omhoog. Ik zie de stippen door de gaten, dan zet ik het kastje weer neer, het weegt best veel. Wacko loopt naar het kastje en ruikt eraan.
‘Liefje?’
‘Ja,’ klinkt het vanuit de slaapkamer. Ik kijk om de hoek, ze is de poten van een andere kast aan het vastschroeven.
‘Kom je even boren?’
‘De goeie boor zit erin?’
Ik knik. Gisteren heb ik op Google van alles over boren opgezocht, welke soorten boren er bestaan, in welke maten, en ook over schroeven en pluggen. En over waterleidingen en elektriciteitsdraden, op welke manier die in de muur zitten, als alles volgens de regels is gelegd tenminste. Want daar kun je dus doorheen boren.
We zijn in de badkamer. ‘Zeker dat de stippen goed staan?’ vraagt Liefje.
‘Ja,’ zeg ik.
Blijkbaar barsten badkamertegels snel, las ik op meerdere fora. Het is altijd een risico. De tape moet voorkomen dat de boor wegschiet.
Liefje duwt op de knop, de boormachine maakt veel kabaal, Wacko spurt de badkamer uit. Het duurt even voor de tegel meegeeft maar dan zit ze er snel door. Ze gaat verder met de andere stippen.
Omdat ik het water niet uit de muren wil zien spuiten ga ik verder werken aan de kast in de slaapkamer. Om de een of andere reden is Liefje degene die boort, en doe ik het voorbereidende werk, ik weet niet waarom, het is gewoon zo. Enkele minuten later roept ze dat ze klaar is.
Geen barsten in de tegels, geen nattigheid. Ik druk op de schakelaars, de lichten floepen aan.
‘Knap gedaan,’ zeg ik.
We duwen de pluggen in de gaten, zetten het kastje tegen de muur en schroeven de boel vast. Het hangt en het is stevig.
‘Wat nu?’ vraagt ze.
‘In de badkamer beneden moet ook geboord worden.’
‘Teken jij alles af?’
Ik knik en loop naar beneden met de meter en de stift. In de gang staan nog enkele dozen van de Ikea, ik probeer ze te negeren.
kat in de soep 