Verliefd

‘Rijden we nog eens langs?’ vraag ik.
‘Tuurlijk,’ zegt Liefje.
Ze slaat rechtsaf. De zon staat laag, er hangt mooi licht over de straat.
‘Stel het je hier voor in de zomer, als er bladeren aan de bomen hangen,’ zegt ze.
Bij het huis vertraagt ze, dan stopt ze en rijdt ze enkele meters naar achteren.
‘Er is plek,’ zeg ik. ‘Parkeren we even?’
Ze rijdt de auto de parkeerplek in en zet de motor af.
‘Het is een mooi huis,’ zeg ik.
‘Ja.’
We kijken elkaar aan, we beseffen het nog niet altijd even goed. Dit wordt ons huis, binnenkort toch, als de officiële akte getekend is. Mijn hart slaat al weken te snel. Wat een gedoe.
‘Nog drie maanden,’ zeg ik.
Het huis staat een halve kilometer van waar we nu wonen. Sinds we het voor het eerst hebben gezien passeren we er elke dag, het is een drang waaraan we niet kunnen weerstaan. Dan kijken we naar het huis dat binnenkort het onze zal zijn en zeggen we tegen elkaar hoe mooi we het vinden. Zou iedereen die een huis koopt dat doen of zijn wij gewoon zot?
‘Nog drie maanden,’ zegt Liefje. ‘Dat is lang.’ Ze zucht en manoeuvreert de auto de parkeerplek uit.
Ik kijk om tot het huis uit mijn gezichtsveld verdwijnt. Dan haal ik diep adem.