Tijger en schildpad

Ik knipper met mijn ogen en zet de helderheid van het scherm op het maximum. PJ ligt naast me, haar lijf uitgerekt, haar voorpoot op mijn heup. Ze baadt in de streep zon, het roze visje om haar nek fonkelt. Ik draai het visje om, mijn telefoonnummer is nog steeds goed leesbaar. Mila heeft PJ’s halsband gekozen in de dierensupermarkt. Oranje roze groene blauwe rode bolletjes, een roze sluiting, een roze visje. Een tijgerkat met een roze halsband, een tijgerkat die PJ heet, een tijgerkat met een buik waarop een vierkant stuk pels is weggeschoren, het litteken goed zichtbaar. PJ is zeven maanden oud en kan niet langer voor nakomelingen zorgen. Ik probeer me te concentreren, de zon voelt warm op mijn schouder, in mijn hoofd. Een tik tegen het raam, tik! Ik kijk naar rechts. Daar zit de schildpadkat, ze miauwt, ze spert haar mond wijd open, maar dat hoor ik niet door het gesloten venster. Ze tikt weer tegen het raam. Ik zwaai, zo weet ze dat ik haar heb gezien. Mijn laptop zet ik op de salontafel, PJ’s poot haal ik van mijn heup, ik sta op. Wacko ziet me naderen en springt van de vensterbank. Ze weet dat ik zo meteen de deur voor haar zal openen.