Gisterenmiddag at ik in de Vooruit met vijf collega’s. Vrouwen. Gespreksonderwerp: de pil. De nadelen ervan. Je hormonen draaien overuren, je weet soms met jezelf geen blijf en je kunt er koppijn van krijgen. Andere middelen zoals het spiraaltje en consoorten zijn dan weer onbetrouwbaar. Het is altijd iets.
Even werd ik weer het tienermeisje dat indertijd haar klasvriendinnen over seks en voorbehoedsmiddelen hoorde praten. Wat ze van me dachten, vroeg ik me telkens af. Want ik praatte nooit mee. Ik had geen seks en ik had geen vriendjes. Ik hoopte dat ze daar vooral niet verder over zouden nadenken. In die tijd, begin jaren ‘90, lag ik ergens achterin de onderste la van de kast.
Gisteren joeg het gesprek over de pil me allesbehalve de stuipen op het lijf. Integendeel, het was best amusant, en boeiend. Blij dat ik die troep niet nodig heb. Die opmerking was meteen ook mijn enige bijdrage aan het gesprek.
De pil
kat in de soep 